डोक्याला सतावणारा, विचारांमध्ये गुंतवणारा आणि आभासांच्या गुंत्यात अडकवणारा ‘जारण ‘

डोक्याला सतावणारा, विचारांमध्ये गुंतवणारा आणि आभासांच्या गुंत्यात अडकवणारा ‘जारण ‘

या चित्रपटाला मिळत आहेत 3.5 ⭐

अंधश्रद्धा की श्रद्धा या मानसिक गुंतागुंतीत अडकलेल्या समाजाला हळुवारपणे बाहेर काढून त्याला योग्य दिशा दाखवण्याची जेव्हा गरज पडते तेव्हा ‘जारण’ सारखे चित्रपट माध्यम अधिक प्रभावीपणे काम करते.

लेखक आणि दिग्दर्शक हृषिकेश गुप्ते यांनी प्रेक्षकांची हीच नस पकडून त्यांना एक उत्कृष्ट भयपटा बरोबर अंधश्रद्धा की श्रद्धा या गुंतागुंतीतून बाहेर काढण्याचा प्रयत्न केला आहे. तरी अंधश्रद्धेचे भारुड अजून गडद केले असते तर चित्रपट अजून अधिक खोल गेला असता असे वाटते.

बालवयात एका काळ्या जादूच्या घटनेनं प्रभावित झालेली राधा (अमृता सुभाष) आणि तिचं मनोविकाराचं जग – या दोहोंमधून हा चित्रपट आकार घेतो.

गंगुटी (अनिता दाते) नावाची स्त्री राधाच्या बालपणात ‘जारण’ नावाची काळी विद्या वापरते. ही घटना तिच्या मनात खोलवर घर करते. आयुष्य पुढे सरकते, पण मनाच्या कोपऱ्यात कुठे तरी ती घटना दबलेली राहते. एक अपघात, एक विस्मरण, आणि अचानक तेच जुने सावट तिच्या आयुष्यात पुन्हा परतते.

श्रद्धा आणि अंधश्रद्धेतील सीमारेषा पुसून टाकणारा हा सिनेमा खरंतर एका स्त्रीच्या अंतर्मनाचा प्रवास आहे.

राधाच्या भावविश्वात – वास्तव आणि आभास यांच्यात – सुरु होतो एक अदृश्य खेळ. अमृता सुभाष या भूमिकेत इतकी नैसर्गिक वाटते, की तिच्या चेहऱ्यावर उमटणाऱ्या लहानसहान भावना सुद्धा मनाला चटका लावतात. तिचं हे पात्र दिवास्वप्नं आणि सत्य यांचं गूढ मिश्रण आहे.

अनिता दातेनं साकारलेली गंगुटी ही ‘रियल’ वाटते – एक अशी स्त्री जी लोककथांत ऐकू येते, पण प्रत्यक्षात भेटली तर हादरवून सोडते. किशोर कदम यांचा मानसोपचारतज्ज्ञ डॉ. कुलकर्णी ही व्यक्तिरेखा सुद्धा प्रेक्षकांना समतोल देऊन जाते.

सिनेमाच्या दिग्दर्शनात सूक्ष्म संकेत, सिम्बॉलिक दृश्यं, आणि हलकं पण प्रभावी पार्श्वसंगीत यांचा सुरेख मेळ आहे. अभिजीत देशपांडे यांच्या संकलनामुळे सिनेमाचा संथपणा शेवटी वेग पकडतो.

काही जागी कथा थोडी विस्कळीत वाटते, काही पात्रं लवकर गायब होतात, पण हे सगळं एक मुद्दाम निर्माण केलेलं गूढ आहे. प्रेक्षकांना सर्व समजेल असं सादरीकरण नाही, पण ज्यांना मनोविश्लेषणात्मक कथा आवडतात, त्यांच्यासाठी ‘जारण’ एक अनोखा अनुभव ठरतो.

शेवटी एक प्रश्न उरतो – ‘खरंच आपण अंधश्रद्धांपासून मुक्त झालो आहोत का?’ ‘जारण’ हा सिनेमा तोच प्रश्न प्रेक्षकांसमोर गुंतागुंतीच्या पद्धतीनं मांडतो.

डोक्याला सतावणारा, विचारांमध्ये गुंतवणारा आणि आभासांच्या गुंत्यात अडकवणारा. अमृता सुभाष आणि अनिता दाते यांचा अभिनय पाहण्यासाठी, आणि हृषिकेश गुप्ते यांचं वेगळं सिनेमॅटिक दर्शन अनुभवण्यासाठी ‘जारण’ नक्की बघा.

 

सादरकर्ते – अनीस बझ्मी

निर्माते – अमोल भगत, नितीन भालचंद्र कुलकर्णी

सह-निर्माता – मनन दानिया

बॅनर – ए३ इव्हेंट्स अँड मीडिया सर्व्हिसेस प्रॉडक्शन, ए अँड एन सिनेमाज् एलएलपी

लेखक आणि दिग्दर्शक – हृषिकेश गुप्ते

कलाकार –

अमृता सुभाष – राधा

अनिता दाते – गंगुती

किशोर कदम – डॉ. धनंजय कुलकर्णी

ज्योती मालशे – डॉ. रश्मी पंडित

राजन भिसे – बाबा

सीमा देशमुख – आई

विक्रम गायकवाड – शेखर

अवनि जोशी – साई

दुर्वा देवधर – छोटी राधा

अमृता मोदक – रेवती

धनंजय सरदेशपांडे – उपाध्ये गुरुजी

रमा नाडगौडा – प्रियांकाची आई

स्नेहल शिदम – घरकाम करणारी

वैशाली राजेघाटगे – राऊत काकू

प्राजक्ता दातार – प्रियांका

श्रीकांत प्रभुदेसाई – काका

वेदांत प्रभुदेसाई – चुलत भाऊ

रसिका जोशी – रसिका

छायाचित्रण दिग्दर्शक (DOP) – मिलिंद जोग

संपादक – अभिजीत देशपांडे

संगीत – अव प्रफुल्ल चंद्र

गायक – अमृता सुभाष, सिंधुजा श्रीनिवासन, मनीषा पांडरंकी, लक्ष्मी मेघना

गीतकार – वैभव देशमुख

व्हिडिओ दिग्दर्शक – राहुल ठोंबरे

नृत्यदिग्दर्शक – धीरज भालेराव